دیدیم و شنیدیم

صدها بلکه هزاران مورد دیدیم و شنیدیم که در ادارات دولتی کشور از آن بالا بالا ها گرفته تا این پایین پایین ها ، از واحدها و بخشهای مثلا حساس مثل ..... و غیره ،خلاصه در تمام بخشها و معاونت ها بدون استثنا، دزدی و اختلاس و بی ناموسی و پارتی بازی و بی شرمی و بی شرفی وفاکتور سازی و رانت و ....... خلاصه هزار جور ناموس فروشی اتفاق می افتد .

حال تنها سوالی که پیش می آید این است که ما ( یعنی تمام ملت ایران) از کجا باید بدانیم که این فرد دزد است و قبل از اینکه دزدی کند ، او را بشناسیم؟

چون درتمام این سالها وقتی دزد و اختلاس گر و رانت خوار را شناختیم که از ایران خارج شده بودند و ما قدرت واعتبار جهانی برای برگرداندن و پس گرفتن پول این مردم بیچاره را از آن فرد خاطی نداشتیم . یا اینکه آن فرد خاطی از اسرار نظام خبر دار بوده و بخاطر اینکه اسرار نظام فاش نشود و دست اختلاس گران و دزدان آینده بسته نشود. نخواستیم که خاطیان را به کشور برگردانیم .والا مگر ریگی را در هوا و در داخل هواپیمای عمومی دستگیر نکردیم ؟

وقتی سوابق تمام این مسئولین دزد متواری شده را بررسی میکنیم میبینیم که آنها هم مثل الانی ها حتما نماز اول وقت را در نماز خانه اداره بجا می آوردند و ته ریش هم داشتند و انگشتر عقیق هم داشتندو سر موقع هم به محل کار می آمدند و .........

سوال اینجاست :

ما باید از کجا تفاوت این دو قشر را بدانیم تا برای یک بار هم که شده قبل از سرقت اموال و ثروت مردم مان ،

اجازه ندهیم که آینده فرزندان مان را به سرقت ببرند ؟