تقویم تاریخ

وقتی در سال ۱۳۵۷ انقلاب پیروز شد خیلی از مردم خیلی از مسئولین را به هر نهو که امکان داشتند کشتند . حتی آنهایی که در ادارات نظام شاهنشاهی خدمت‌کرده بودند توسط خلخالی اعدام شدند . و حتی خیلی از اماکن دولتی و غیر دولتی که به مردم ستم کرده بودند به آتش کشیده شدند . و تنها کسانی که ایران را به موقع ترک کرده بودند توانستند جان سالم به در ببرند .

سوال اینجاست که‌مردم که از شاه دل زده شده بودند چرا بانکها را آتش زدند و چرا کارکنان مسئول کوچک و خرده پای ادارات را در گونی کردند و...

کمی که فکر میکنم میبینم آنهایی که از این کارها را کردند ، مردم عادی بودند . درخواست های صنفی و اصلا بخاطر دفاع از خون شهیدی ، دست به انقلاب و انتقام نزدند .

به نظر من مسئولین فعلی که در هر پست و سمتی و هر درجه ای در پشت میزهایی نشستند که برای هر کدام از آنها ۷۲ جوان خون دادند. که به تفسیری برای برپا شدن هر میز که مدیر یا مسئول یا معاونی پشت آن نشسته ، یک کربلا اتفاق افتاده است ، باید خیلی در خدمت به مردم دقت کنند . چون حداقل ۷۲ مادر و ۷۲ پدر شهید و برادران و خواهرانشان زجر کشیدند و فداکاری کردند تا توه مسئول پشت میز بنشینی

پس بدان که

تو که یک ایثارگر (جانباز . آزاده . ایثارگر .رزمنده و...)را برای اهداف شوم خود اذیت و ناراحت میکنی ، مشخص است که بر سر مردم عادی چه بلاهایی می آوری

امیدوارم متوجه شده باشی ، مردمی که در سال ۱۳۵۷ درخواست صنفز یا معنوی داشتند و خیانت کاران را تکه تکه کردند .

میزی که تو در آو نشسته ای .........